علیرغم باور غالب، شهرت سلطانیه بیش از آنکه مدیون آثار تاریخی اش باشد، مرهون موقعیت طبیعی و جغرافیایی آن بوده است. آنچه مشخص است سلطانیه در عصر پادشاهان قاجار در اوج شهرت و توجه پس از دوره ی ایلخانان بوده است. دشت سلطانیه و مناطق اطراف آن در دوره ی قاجار با دارا بودن آب و زمین مناسب، نیازهای آذوقه و علیق سپاهیان و همچنین کاروان ها و درباریان را تأمین می کرده است.